محمد بن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی، مشهور به شیخ صدوق در شهر مقدس قم چشم به جهان گشود. هیچ یک از تذکره ها
تاریخ ولادت وی را مشخص نکرده اند، اما آن چه مسلم است، ولادت ایشان قبل از 305
هجری قمری نبوده و تنها به این اشاره شده که شیخ صدوق در یکی از سال های 306، 307
و 308 هجری قمری به دنیا آمده است.
شیخ صدوق، روزگار کودکی و جوانی اش را در دامان علم و فضیلت و زهد و تقوای پدر
بزرگوارش، علی بن بابویه سپری کرد و در محضر پدر، علوم و معارف را همراه با تربیت
های علمی و اخلاقی فرا گرفت و تجسم اخلاق اسلامی در اعمال و رفتار پدر، در لحظه
لحظه زندگی او اثر گذاشت.
شیخ صدوق بیش از بیست سال، از دوران پربرکت حیات پدر را درک کرد و در این مدت، از
محضر پدر و دیگر عالمان قم علم آموخت و حکمت اندوخت. در سن 22 یا 23 سالگی بود که
پدر بزرگوارش دار فانی را وداع کرد و وی از نعمت وجود این مربی بزرگ محروم شد و از
آن پس وظیفه سنگین گسترش احادیث آل محمد(ص) و هدایت امت به عهده وی قرار گرفت و
دوران جدیدی را آغاز کرد.
فقها و بزرگان شیعه، شیخ صدوق را بیش تر با لقب رئیس المحدثین می شناسند، زیرا او
در شناخت احادیث، آگاه و در حفظ و جمع آوری آن ها کوشا بود و حدود سی صد جلد کتاب
از احادیث پیامبر و ائمه معصومین(ع) را جمع آوری کرده است که این تألیفات ارزش
مند، از زمان تألیف تا کنون مورد توجه علما، فقها و دانش مندان اسلامی و مورد
استفاده محققین و اندیش مندان و طلاب علوم دینی است.
این عالم بزرگوار، پس از گذشت هفتاد و اندی سال، در سال 381 هجری قمری،
دعوت حق را لبیک گفت و در شهری در حومه تهران دیده از جهان فرو بست.
روحش شاد و یادش گرامی
درباره این سایت